Vandaag trekken we verder naar het noorden. We besluiten om een alternatieve route te nemen. Dit is echt een avontuur. In geen velden of wegen is er iets te bekennen. Soms is de weg weg en rijden we op goed geluk maar richting het noorden. We rijden hier dwars door de woestijn en we hopen dat we toch nog enkele woestijnolifanten zullen spotten. Wel het liefst op een beetje afstand want uitwijken op dit “pad” dat kan echt niet. Uiteindelijk hebben we geen olifant gezien. Grote opluchting als we toch weer een huisje tegen komen en er weer iets van een weg te bekennen is. Na verloop van tijd komen we wel precies op het punt uit dat de bedoeling was. Onderweg zien we een soort Openlucht Museum. Hier is een Damarastam die ons alles vertellen over hun leven van vroeger en nu. Erg interessant. We hebben alle tijd om ze van alles te vragen en krijgen uitgebreid antwoord.

Na wat zoekwerk komen we dan toch op de camping Madisa aan. Alweer een groot terrein waar we een enorme plaats hebben met een eigen hutje met wc en douche. Een dak is er niet op maar wie daar op let is een kniesoor.  Er is een klein zwembad bij waar we dankbaar gebruik van maken. Wij niet alleen want ook een blauwe reiger komt gezellig naast ons staan. We kunnen hier een excursie boeken om naar de woestijnolifanten te gaan. De volgende dag gaan we met een jeep op pad. Na een tijd rijden komen we aan bij de rivierbedding. Deze moeten we volgen om de olifanten te zien. Helaas heeft het in de bergen al geregend en is de rivierbedding een grote modderpoel geworden. Onze gids durft het niet aan en we keren weer om. Tegen de avond neemt hij ons mee naar een berg in de omgeving voor een”sundowner”, een zonsondergang met een lekkere borrel erbij. Het is vandaag eerste kerstdag en op de camping hebben ze een kerstdiner georganiseerd. Met personeel en kampeerders zitten we gezamenlijk aan de braai en genieten van het heerlijke eten en het gezelschap.

Op tweede kerstdag rijden we weer verder naar Warmquelle. Op internet hebben we een camping gevonden met een warmwaterbron. We moeten ergens afslaan en rijden door het verlaten landschap met hier en daar een klein hutje. Kleine kinderen komen overal vandaan gerend om te kijken of ze aan ons enkelen souvenirs kunnen verkopen. Soms is het op goed geluk maar een pad inslaan want er staat hier niets aangegeven. In de verte zien we enkele hoge rotsen. Daar, in the middle of nowhere, rijden we omhoog en plotseling staan we bij een hek. Er komt al snel iemand aan die voor ons uit loopt en ons wijst waar we moeten rijden. Dit is maar goed ook want we moeten langs rotsblokken en dwars door een rivier. Uiteindelijk komen we bij de kampplaats.. Ook hier weer een eigen wc en douche gebouwtje. Buiten staat een soort houtkachel die ‘s-morgens wordt opgestookt zodat we een half uurtje later warm water hebben. Vlakbij ons is de warmwaterbron met de waterval. Hier kunnen we heerlijk zwemmen alhoewel we hem wel moeten delen met een grote schildpad. We besluiten om hier nog een extra dag te blijven. De volgende dag vertrekken we verder naar het noorden. Het pad zoals we heen zijn gereden wordt ons nu afgeraden en we moeten om een grote rots heen door het stromende water. Er liggen best hoge rotsblokken in. Een Oostenrijker voor ons gaat op pad, geeft een dot gas en komt tussen de rotsen helemaal vast te zitten. Na veel heen en weer geduw lukt het hem uiteindelijk om op het droge te komen en de overkant te bereiken. We zien nu goed hoe het niet moet en gelukkig hebben we niet voor niets onze 4×4 terreinrijden cursus gedaan en komen we goed aan de overkant. Nu verder naar Opuwo.